گزیده‌ای از سخنرانی خطیب توانا، حجت الاسلام و المسلمین سید مرتضی موسوی نژاد در مراسم دومین سالگرد ارتحال استاد آیت الله موسوی نژاد رحمه الله
خداوند انسان را برای بندگی آفریده و این بندگی را وسیله‌ی رشد و تکامل او قرار داده است. حتی سکوی معراج انبیای الهی، مقام عبودیت آنها بوده است.
حال این عبودیت و بندگی چیست؟
عبودیت یعنی انسان مطیع محض خداوند متعال باشد. خواسته‌ی خدا را بر خواسته‌ی خودش ترجیح دهد. این بندگی ثمره‌اش در آخرت بهشت و نتیجه‌اش در دنیا عزت و آقایی است.
امام صادق علیه السلام فرموده‌اند:
《مَن أرادَ عِزّاً بِلا عَشیرهٍ و غِنىً بِلا مالٍ و هَیبَهً بِلا سُلطانٍ فَلْیَخرُجْ مِن ذُلِّ معصیهِ اللهِ الى عِزِّ طاعتِه》
کسی که آقایی و عزتی میخواهد بدون آنکه نیاز به قوم و عشیره آنچنانی باشد و بی نیازی و غنایی بدون داشتن مال و ثروت و هیبتی بدون داشتن سلطنت و حکومت، خود را از ذلت معصیت و نافرمانی خدا خارج کند و داخل در مقام طاعت و بندگی او نماید.
